آمارهای رسمی مدیریت شبکه برق ایران نشان می‌دهد تحویل برق به صنایع انرژی‌بر در آبان‌ماه ۱۴۰۴ با رشد ۳.۷ درصدی و به صنایع فولادی با افزایش ۴.۶ درصدی همراه شده است؛ روندی که بیانگر اثرگذاری اجرای قانون ماده ۴ مانع‌زدایی و برنامه‌های حمایتی دولت در پایداری تأمین انرژی صنایع است.

با اتصال پست اختصاصی برق ۴۰۰/۳۳ کیلوولت به شبکه سراسری کشور، شرکت معدنی و صنعتی گهرزمین گام مهمی در مسیر تأمین پایدار انرژی و توسعه طرح‌های صنعتی خود برداشت.

محمد سپهر، مدیرعامل هلدینگ تولید و توسعه پویا انرژی، از تأمین پایدار برق صنایع فولادی کشور در شرایط ناترازی انرژی خبر داد و اعلام کرد: با اتکا به توان نیروگاه سمنان، این هلدینگ توانست در دوره اوج مصرف نیز بدون وقفه به فعالیت ادامه دهد.

سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو) در راستای گسترش انرژی‌های تجدیدپذیر و بهینه‌سازی مصرف انرژی، سامانه پنل‌های خورشیدی با ظرفیت تولید ۲۰ کیلووات ساعت برق را در ساختمان مرکزی خود نصب و راه‌اندازی کرد.

آمار تجمیعی عملکرد نواحی مختلف فولاد مبارکه در 6 ‌ماهه نخست سال جاری، علی‌رغم کاهش 57 درصدی سهم این شرکت از دریافت برق شبکه سراسری نسبت به مدت مشابه سال گذشته و محدودیت کم‌سابقه آب در این مدت، نشان می‌دهد که برنامه‌های فولاد مبارکه در نیمه نخست سال 1404 محقق و در برخی موارد نیز با رشد همراه بوده است.

امروز صنایع فولادی کشور، با محدودیت‌های شدید، حتی تا قطع کامل برق دریافتی از نیروگاه‌های سراسری و اعمال محدودیت برای استفاده از برق خودتأمین دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

اگرچه طبق اعلام متولیان از ابتدای تابستان تاکنون ۴.۴۷ درصد برق بیشتری به صنایع سیمانی تحویل شده اما همچنان این صنعت برای بهبود فرایند تولید در انتظار تامین انرژی پایدار است.

استان مرکزی به عنوان یکی از مراکز مهم معدنی کشور، با دارا بودن صدها معدن، نقش کلیدی در اقتصاد و تولید ملی ایفا می‌کند ولی رئیس خانه معدن استان مرکزی می گوید قلب تعداد زیادی از معادن در حال ایستادن است و فشار بیشتر می‌تواند به سکته قلبی این بخش منجر شود.

عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس با تشریح راهکارهای مجلس برای رفع ناترازی انرژی، گفت: دولت می‌تواند در کوتاه‌مدت با سیاست‌های تشویقی، صرفه‌جویی را جایگزین تولید پرهزینه کند.

پاشنه آشیل صنعت ایران، به‌ویژه در حوزه‌های انرژی‌بَر مانند معدن و فولاد، سال‌هاست که در یک نقطه متمرکز شده است: ناترازی انرژی. چالشی که در تابستان با قطع مکرر برق و در زمستان با محدودیت گاز، خطوط تولید را از نفس می‌اندازد، برنامه‌های توسعه را به محاق می‌برد و ظرفیت‌های بالقوه اقتصادی کشور را سرکوب می‌کند. این بحران، دیگر یک پیش‌بینی فصلی نیست، بلکه واقعیتی تلخ است که تولیدکنندگان با پوست و استخوان خود آن را لمس می‌کنند.