معدن‌نیوز بررسی کرد:
چین اولین توربین ایمپالس ۵۰۰ مگاواتی جهان را برای ایستگاه برق‌آبی داتانگ زالا رونمایی کرد
چین از دو توربین ایمپالس عظیم ۵۰۰ مگاواتی برای ایستگاه برق‌آبی داتانگ زالا در شرق تبت رونمایی کرد که هر یک با قطر خارجی ۶.۲ متر و وزن ۸۰ تن، از فولاد مارتنزیتی با استحکام بالا ساخته شده‌اند و مجهز به ۲۱ پره آبی دقیق هستند.
چین از دو توربین ایمپالس عظیم ۵۰۰ مگاواتی برای ایستگاه برق‌آبی داتانگ زالا در شرق تبت رونمایی کرد که هر یک با قطر خارجی ۶.۲ متر و وزن ۸۰ تن، از فولاد مارتنزیتی با استحکام بالا ساخته شده‌اند و مجهز به ۲۱ پره آبی دقیق هستند.
این توربین‌ها، که توسط شرکت هاربین الکتریک در طول چهار سال توسعه یافته‌اند، اولین توربین‌های ایمپالس با چنین ظرفیت بی‌سابقه‌ای در جهان هستند و قرار است تا سال ۲۰۲۸ در ایستگاه داتانگ زالا روی رودخانه یوکو، شاخه‌ای از رودخانه نو، نصب شوند. این سیستم با اختلاف ارتفاع ۶۷۱ متری از مخزن تا توربین، به دلیل طراحی پیشرفته پره‌ها، راندمان تولید برق را از ۹۱ به ۹۲.۶ درصد افزایش می‌دهد و روزانه ۱۹۰,۰۰۰ کیلووات‌ساعت برق اضافی تولید می‌کند.
ایستگاه داتانگ زالا با ظرفیت کل ۱,۰۰۰ مگاوات، سالانه حدود ۴ میلیارد کیلووات‌ساعت برق تولید خواهد کرد که معادل جایگزینی ۱.۳ میلیون تن زغال‌سنگ و کاهش ۳.۴ میلیون تن دی‌اکسید کربن است، و به هدف چین برای کربن‌خنثی شدن تا سال ۲۰۶۰ کمک می‌کند. این توربین‌ها، که از نوع چرخ پِلتون هستند، در محیط هوا کار می‌کنند و برای سیستم‌های با هد بالا (بیش از ۱۰۰ متر) ایده‌آل‌اند، زیرا نیروی گرانش آب را با سرعت و فشار بالا به توربین هدایت می‌کند.
با این حال، این پروژه نگرانی‌هایی درباره تأثیرات زیست‌محیطی و ژئوپلیتیکی ایجاد کرده است. رودخانه نو (سالوین)، که از تبت از طریق یوننان به میانمار و دریای آندامان جریان دارد، یک آبراه بین‌المللی است و پروژه‌های برق‌آبی در این منطقه پیش‌تر تنش‌هایی به‌ویژه با میانمار ایجاد کرده است. اگرچه این پروژه در مقایسه با پروژه پیشنهادی یارلونگ زانگبو جنجال کمتری به دنبال داشته، اما همچنان پرسش‌هایی درباره مدیریت منابع آبی مشترک و تأثیر بر جوامع پایین‌دست که به این رودخانه برای آب آشامیدنی، کشاورزی و انرژی وابسته‌اند، مطرح است.
این دستاورد، که به‌طور کامل با فناوری داخلی چین توسعه یافته، بخشی از تلاش‌های گسترده این کشور برای پیشبرد انرژی تجدیدپذیر است. چین، که در سال گذشته بیش از هر کشور دیگری ظرفیت برق‌آبی اضافه کرده، با ساخت بیش از ۲۰۰ گیگاوات پروژه‌های ذخیره‌سازی پمپ‌شده، در مسیر پیشی گرفتن از هدف ۱۲۰ گیگاواتی خود تا سال ۲۰۳۰ قرار دارد. این پروژه نه‌تنها توانایی مهندسی چین را به نمایش می‌گذارد، بلکه بر تعهد این کشور به کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و تقویت استقلال فناوری تأکید دارد.
با این حال، باید توجه داشت که گزارش‌های مربوط به ایستگاه برق‌آبی بای‌هتان، که مجهز به ۱۶ توربین ۱,۰۰۰ مگاواتی است، نشان می‌دهد که این ایستگاه در حال حاضر بزرگ‌ترین توربین‌های هیدروالکتریک جهان را در اختیار دارد. این موضوع ممکن است ابهاماتی درباره ادعای «بزرگ‌ترین توربین» برای داتانگ زالا ایجاد کند، زیرا توربین‌های بای‌هتان از نظر ظرفیت بالاتر هستند، اما طراحی ایمپالس ۵۰۰ مگاواتی داتانگ زالا به دلیل نوع خاص (چرخ پِلتون) و کاربرد در هد بالا، از نظر فناوری متمایز است. برای اطلاعات دقیق‌تر، نیاز به بررسی بیشتر مشخصات فنی این دو پروژه است.