یادداشتی از اسماعیل ابراهیمی به مناسبت ۲۶ آذر روز ملی حملونقل؛
حملونقل بوشهر؛ ظرفیتهای مغفول و مطالبات بر زمینمانده
استان بوشهر با وجود جایگاه راهبردی در جنوب کشور، بنادر فعال و صنایع عظیم نفت و گاز، همچنان از ضعفهای جدی در زیرساختهای حملونقل رنج میبرد؛ چالشی مزمن که به یکی از موانع اصلی توسعه اقتصادی و لجستیکی این استان تبدیل شده است.
به گزارش معدننیوز، استان بوشهر با وجود جایگاه راهبردی در جنوب کشور، بنادر فعال و صنایع عظیم نفت و گاز، همچنان از ضعفهای جدی در زیرساختهای حملونقل رنج میبرد؛ چالشی مزمن که به یکی از موانع اصلی توسعه اقتصادی و لجستیکی این استان تبدیل شده است.
استان بوشهر بهواسطه موقعیت ژئوپلیتیکی ویژه در جنوب کشور، دسترسی مستقیم به خلیج فارس، بنادر فعال و استقرار بخش قابل توجهی از صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، از ظرفیت بالایی برای تبدیلشدن به یکی از قطبهای لجستیکی کشور برخوردار است؛ ظرفیتی که بهدلیل ضعف مزمن در حوزه حملونقل، تاکنون بهطور کامل محقق نشده است.
با وجود نقش کلیدی بنادر بوشهر، دیر، کنگان و عسلویه در تجارت خارجی و تأمین انرژی کشور، این بنادر همچنان از اتصال مؤثر به شبکه حملونقل زمینی و ریلی بیبهرهاند. سهم استان بوشهر از شبکه ریلی کشور همچنان صفر باقی مانده است؛ موضوعی که سالها در اسناد بالادستی و وعدههای برنامهای مطرح شده اما در عمل به نتیجهای مشخص نرسیده است.
در بخش جادهای نیز، بسیاری از محورهای مواصلاتی استان، بهویژه مسیرهای منتهی به بنادر، مناطق صنعتی و انرژیمحور، با مشکلاتی نظیر ایمنی پایین، ظرفیت محدود، ترافیک سنگین و فرسودگی زیرساختها مواجهاند. این وضعیت علاوه بر افزایش هزینههای لجستیک و حمل کالا، سلامت و جان شهروندان را نیز به مخاطره انداخته است؛ مسئلهای که در استانی با نقش ملی در اقتصاد و انرژی کشور، قابل چشمپوشی نیست.
از سوی دیگر، حملونقل دریایی مسافری و باری در استان بوشهر، با وجود همجواری با کشورهای حاشیه خلیج فارس، همچنان مغفول مانده است. نبود خطوط منظم دریایی، زیرساختهای پشتیبان، ناوگان مناسب و حمایتهای اجرایی مؤثر باعث شده فرصتهای قابل توجه در حوزه تجارت منطقهای و گردشگری دریایی مورد بهرهبرداری قرار نگیرد.
در چنین شرایطی، مطالبه اصلی مردم، فعالان اقتصادی و بخش خصوصی استان، عبور از رویکرد وعدهمحور و حرکت به سمت اقداممحوری است. انتظار میرود دولت و مسئولان ملی و استانی در این مسیر:
– تکلیف پروژه اتصال ریلی استان بوشهر را بهصورت شفاف، قابل پایش و زمانبندیشده مشخص کنند؛
– بهسازی و ایمنسازی محورهای جادهای حیاتی استان را در اولویت تخصیص اعتبارات قرار دهند؛
– توسعه حملونقل دریایی و لجستیک بندری را از سطح شعار به برنامههای اجرایی و عملیاتی ارتقا دهند؛
– زمینه واقعی و جذاب برای حضور سرمایهگذاران بخش خصوصی در پروژههای حملونقلی فراهم کنند؛
و با ایجاد هماهنگی میان دستگاههای اجرایی، از پراکندگی و موازیکاری در تصمیمگیریها جلوگیری شود.
توسعه حملونقل در استان بوشهر صرفاً یک مطالبه محلی نیست، بلکه یک ضرورت ملی و راهبردی به شمار میرود. تداوم بیتوجهی به این حوزه، به معنای افزایش هزینههای اقتصادی، تضعیف نقش ترانزیتی کشور و از دست رفتن فرصتهای راهبردی در جنوب ایران خواهد بود.