به گزارش معدن نیوز - وزارت صنعت و فناوری اطلاعات چین (MIIT) هدفی را برای دستیابی به حداقل 15 درصد تولید فولاد خام از طریق مسیر EAF تا سال 2025 به منظور کاهش انتشار کربن در صنعت فولاد تعیین کرده است. هدف این صنعت دستیابی به هدف بلندپروازانه دستیابی به 20 درصد تولید از طریق EAF تا سال 2030 است.
طبق برآورد، انتظار می‌رود تولید فولاد خام چین تا سال 2025 از 1.019 میلیارد تن در سال 2023 به 975 میلیون تن کاهش یابد و سهم EAF در تولید فولاد تا سال 2030 به 20 درصد افزایش خواهد یافت.
قابل ذکر است، همراه با افزایش سهم تولید فولاد EAF، چین قصد دارد ظرفیت مازاد در صنعت فولاد را هم با هدف کاهش انتشار کربن و همچنین تضمین سودآوری و پایداری تولید فولاد کاهش دهد.
به طور کلی اعتقاد بر این است که به نظر می رسد تولید فولاد خام چین از سال 2020 به سطح کمی بیش از 1 میلیارد تن رسیده است. با این حال، داده ها نشان می دهد که سیاست جایگزینی ظرفیت این کشور تا حد زیادی در محدود کردن ظرفیت مازاد ناموفق بوده است.
این موضوع به این دلیل است که بر اساس داده‌های مرکز تحقیقات انرژی و هوای پاک (CREA)، افزایش ظرفیت BF از سال 2017 تا اواسط سال 2023 حدود 380 میلیون تن تخمین زده شده است، در حالی که 455 میلیون تن ظرفیت کاهش یافته است.
با این حال، بازنشستگی ظرفیت BOF در بیش از 414 میلیون تن بسیار بیشتر از حدود 300 میلیون تن بوده است که در طول دوره مورد بررسی وارد صنعت شده است.
در همان زمان، حدود 120 میلیون تن از ظرفیت EAF وارد جریان شده است، در حالی که بیش از 80 میلیون تن جایگزین شده است. شکست این سیاست عمدتاً در دو دلیل بوده است:
بسیاری از دارایی‌های غیرفعال و غیرفعال با ظرفیت جدید جایگزین شده‌اند و در نتیجه ظرفیت کلی افزایش می‌یابد.
افزوده‌های عظیم در ظرفیت BF و افزودن کمتر از نیاز به ظرفیت EAF که مستقیماً هدف بی‌طرفی کربن چین را به چالش می‌کشد.
چالش های پیش روی کارخانه های EAF
تامین قراضه
طبق برآوردها انتظار می رود مصرف قراضه چین در فولادسازی تا سال 2025 به 300 میلیون تن افزایش یابد. در حال حاضر چین ضایعات فولادی بیشتری (260 میلیون تن در سال 2022) نسبت به استفاده صنعت آهن و فولاد دارد.
اکثر قراضه فولاد در مناطق خاصی در چین متمرکز شده است، که این سوال را در مورد اینکه آیا توزیع قراضه با طرح فعلی ظرفیت تولید فولاد مطابقت دارد یا خیر، ایجاد می کند.
مصرف قراضه بالاتر توسط BOF
طبق داده های مانیتور جهانی انرژی (GEM)، بیشتر عرضه قراضه فولاد چین (68٪) در حال حاضر در فولادسازی BF و BOF استفاده می شود، به این معنی که انتقال از BF و BOF به فولادسازی EAF باعث می شود قراضه بیشتری در دسترس باشد.
استفاده از قراضه توسط فولادسازان BOF به عنوان یک اقدام برای کاهش انتشار کربن مورد استفاده قرار می گیرد. کارخانه های بزرگ BOF تمایل بیشتری به پرداخت قیمت های بالاتر برای رقابت برای منابع برای کاهش انتشار کربن دارند. این باعث فشار بیشتر برای تامین کنندگان فولاد EAF می شود.
نگرانی‌های تامین برق
در سال‌های اخیر، چین با منبع تغذیه ناکافی و قطع ناگهانی برق مواجه بوده است که منابع انرژی ناپایدار را برای کاربران صنعتی مانند تولید DRI مبتنی بر هیدروژن و EAF ایجاد کرده است.
در مقایسه، بسیاری از کارخانه BOF دارای منابع انرژی مبتنی بر زغال سنگ هستند که مستقیماً آنها را تأمین می‌کنند.
در میان ابهامات پیرامون منابع تولید برق جایگزین، به ویژه آبی و قیمت‌های بالاتر برق، این پدیده بر استفاده از ظرفیت کارخانه‌های برق فشرده EAF تأثیر گذاشته است.
چشم انداز
برای اینکه چین تا سال 2030 به اوج کاهش انتشار کربن برسد، بخش EAF باید ظرفیت استفاده از ظرفیت را از 50 و 55 درصد در حال حاضر به 80 تا 85 درصد افزایش دهد. شدت انتشار بخش فولاد EAF چین 1.3 در مقایسه با 2.1 برای BOF است.
صنعت فولاد چین برای دستیابی به هدف حداکثر کربن خود تا سال 2030، باید اکوسیستم قراضه خود را توسعه دهد، از عرضه پایدار و مستمر ضایعات و برق به کارخانه‌های فولاد EAF اطمینان حاصل کند و از سهم بالاتر EAF در کل ترکیب فولاد خام اطمینان حاصل کند.