به گزارش معدن نیوز به نقل از کانال تلگرامی کیوان جعفری طهرانی، موسسه بین المللی CRU تحلیل کرد: بیش از 95 درصد واردات جنوب شرقی آسیا از چین، شمال شرق آسیا، هند و روسیه می باشد و بیشترین واردات به ویتنام می باشد.
محدودیت های ناشی از Covid-19 به سرعت باعث کاهش فعالیت های نهایی و افت چشمگیر تقاضای وارداتی به جنوب شرقی آسیا شده و رقابت بر سر قیمت های وارداتی را تشدید کرده است.
عوامل تعیین کننده قیمت در این بازار به سرعت در حال تغییر هستند. در آغاز شیوع Covid-19 در ماه فوریه، چین تعیین کننده قیمت در این بازار بود. با شیوع این بیماری در سایر اقتصادهای آسیایی، تقاضا باستثنای چین در بازارهای جهانی تضعیف شد و کارخانه های تولید فولاد شروع به ارائه قیمت های جذاب در بازار صادراتی کردند. در اوایل ماه مارس، صادرکنندگان شمال شرقی آسیا به شدت قیمت های خود را کاهش دادند. تا پایان ماه مارس نیز قیمت های رقابتی تری از روسیه و هند مشاهده شد.
صادرکنندگان روسی از یک عدم مزیتی به دلیل زمان تحویل طولانی تر به جنوب شرق آسیا برخوردارند، به این معنی که روسیه ریسک بیشتر قیمت داشته و نمی تواند در پیشنهاد قیمت های فوری جهت تحویل یک ماهه کویل نورد گرم HRC رقابت کند.
در شرایط فعلی بازار، قیمت ها در حال نزدیک شدن به حاشیه هزینه های متغیر تولید هند است. در صورت تداوم تقاضا، انتظار می رود تلاقی هزینه های متغیر برای تولیدکنندگان روسی، شمال شرقی آسیا و چین سبب ایجاد یک کف قیمت قوی برای بازار شود.
آسیای جنوب شرقی مقصد اصلی صادرات بسیاری از تولیدکنندگان فولاد است:
واردات از چین، شمال شرقی آسیا، هند و روسیه بیش از 95 درصد واردات نورد گرم HRC آسیای جنوب شرقی را شامل می شود.
در این بین ویتنام بیشترین حجم واردات را به خود اختصاص داده است و به دلیل عدم وجود موانع تجاری، رقابت شدید قیمت وارداتی مشاهده می شود.
روسیه و هند به عنوان صادرکنندگان اصلی در این بازار در نظر گرفته می شوند یعنی میزان صادرات آنها به این منطقه بسته به شرایط بازار متفاوت است.
بیشتر صادرات شمال شرقی آسیا در بازارهای لحظه ای قدرت رقابت ندارد چراکه تولیدکنندگان این مناطق بیشتر قراردادها و محصولات خود را به صورت بلند مدت می فروشند.
عوامل تعیین کننده قیمت در منطقه به سرعت می تواند تغییر کند:
چین در سال 2019 در جنوب شرقی آسیا قدرت رقابت نداشته و در نتیجه صادرات خود را کاهش داد و به تعیین کننده قیمت در سه ماهه اول سال 2020 تبدیل شد.
تولیدکنندگان CIS در بین ماه های ژانویه تا می 2019 قیمت ها را هدایت کردند.
هند نیز در بین ماه های جولای تا سپتامبر 2019 نرخ ها را پیش برد.
در سال 2019 با پایین آمدن قیمت ها و رسیدن آن به پایین تر از هزینه های تولید روسیه و هند، آسیب شدیدی به تولیدکنندگان این کشورها وارد آورد.
تقاضای ضعیف داخلی، قیمت ها را به زیر هزینه های تولید AMNS Hazira (فولادساز هند) کاهش داد.
هزینه های تولیدکنندگان با گاز طبیعی هند در حال حاضر تعیین کننده قیمت هاست اما اگر تقاضا تضعیف شود هزینه های متغیر عامل قیمت گذاری خواهد بود.
با کاهش بهره گیری از ظرفیت ها، متوسط هزینه ها افزایش یافته اما هزینه های حاشیه ای به طور قابل توجهی کاهشی می باشد.
قیمت گاز طبیعی کاهشی بوده و هزینه های تولید DRI و کوره قوس الکتریکی را کاهش می دهد.
اگر تقاضا بیش تر از این میزان تضعیف شود و قیمت ها به روند نزولی خود ادامه دهد، می تواند از هزینه های متغیر در گسترده صادرکنندگان از جمله شمال شرقی آسیا، روسیه و چین حمایت کند. با این حال موجودی بالای فولاد در بین این تولیدکنندگان، خطر کاهش موقت قیمت را به یک چالش خطرناک تبدیل کرده است.
در یک سناریوی دیگر، تقاضای منطقه در حال ریزش است و ممکن است قیمت ها به قیمت های تولیدکنندگان کوره های بلند هند سقوط نماید.
پیامدهای کاهش پیش بینی شده در هزینه های متغیر چین در سری آتی این گزارش مورد بحث قرار خواهد گرفت...