به گزارش معدن نیوز -اولاف شولتس صدراعظم آلمان به این امید در پایان هفته گذشته راهی آمریکای لاتین شد تا راهی برای آلمان بگشاید و منابع بیشتری از لیتیومی را که غول‌های خودروساز از جمله مرسدس بنز AG و فولکس واگن AG برای باتری خودروهای الکتریکی خود نیاز دارند، تامین کند.
شیلی پس از استرالیا دومین تامین‌کننده لیتیوم در جهان است و بیشتر تولید آن در حال حاضر به مصرف چین می‌رسد. شولتس که روز یکشنبه در سانتیاگو با گابریل بوریک رییس جمهوری شیلی دیدار کرد، به گفته افراد آگاه، خواهان سهم بیشتری از این لیتیوم برای بزرگترین اقتصاد اروپا شده است.
منابع آگاهی که خواستند نام آنها فاش نشود، در این رابطه اعلام کردند که بخشی از استراتژی آلمان برای ارتباط نزدیک‌تر با شیلی این است که فرآیند تولید بیشتر در محل باشد و به استخراج و فرآوری لیتیوم و در عین حال آسیب کمتر به محیط زیست هم کمک کند.
یکی از منابع آگاه در این رابطه گفت: دولت آلمان قصد دارد پیشنهادی جذاب‌تر از توافق شیلی با چین به آنها ارائه دهد.
کشورهای بزرگ توسعه یافته مانند آلمان به شدت برای در اختیار گرفتن منابع کمیاب با یکدیگر در رقابت هستند و دسترسی به فلزات و خاک‌های کمیاب برای آنها در مسیر گذار به اقتصادهای پاک‌تر و از نظر فناوری پیشرفته‌تر، حیاتی است.
در رقابت جهانی برای بسیاری از کالاها، چین به تامین کننده یا پردازشگر غالب تبدیل شده که منجر به هشدارهایی درباره اعمال نفوذ بیش از حد دولت این کشور در برخی بازارها شده است.
این هشدارها به ویژه در آلمان که در دهه‌های اخیر وابستگی زیادی به واردات سوخت‌های فسیلی روسیه داشته، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. از زمان تهاجم ولادیمیر پوتین به اوکراین، دولت شولتس در حال رقابت برای تنوع بخشیدن به تامین کنندگان مواد مورد نیاز برای حفظ اقتصاد خود بوده است.
آلمان و آرژانتین روز شنبه در بوینس آیرس یادداشت تفاهمی امضا کردند که هدف از آن، تضمین دسترسی برلین به منابع غنی لیتیوم این کشور است. پس از دیدار با آلبرتو فرناندز رییس جمهوری آرژانتین، شولتس علیه سیاست‌هایی صحبت کرد که فقط در خدمت منافع کشوری است که می‌خواهد کالاها را تنها بر اساس منافع خود فرآوری کند.
او روز یکشنبه مستقیما از چین به عنوان رقیب آلمان در بازار جهانی کالایی یاد کرد. برخی دولت‌ها بر این باورند که همه مواد خام از چین تامین می‌شود اما این درست نیست. بسیاری از مواد خام در واقع از آرژانتین یا شیلی تامین و به چین منتقل و سپس در آنجا فرآوری می‌شوند و در نهایت بار دیگر فروخته می‌شود. سوال این است: آیا نمی‌توان فرآوری این مواد را که هزاران شغل ایجاد می‌کند به کشورهایی منتقل کرد که خاستگاه این مواد معدنی است؟
شولتس در جریان بازدید روز گذشته خود از سانتیاگو پایتخت شیلی، پیامی مشابه ارسال کرد. آلمان آماده ورود به تجارت لیتیوم با آمریکای لاتین در تلاش برای ایجاد استقلال از چین است.
گابریل بوریچ رییس‌جمهوری شیلی هم تاکید کرد مصمم است که صنعت لیتیوم را در کشورش سازماندهی کند. بوریک در یک کنفرانس مطبوعاتی در سانتیاگو اعلام کرد: ما می‌خواهیم یک شرکت ملی را از طریق مکانیسم‌های مختلف معاهده ایجاد کنیم و این حق و تکلیف شیلی است که در این صنعت مشارکت داشته باشد.
گفتنی است تنها دو شرکت در شیلی لیتیوم تولید می‌کنند: شرکت آلبمارل مستقر در ایالات متحده و شرکت محلی SQM که شرکت تینچی لیتیوم چین بیش از ۲۰ درصد در آن سهام دارد. این دو کارخانه عمدتا کربنات لیتیوم می‌سازند که بیش از ۹۰ درصد آن در آسیا به مصرف می‌رسد.
آلبمارل و اس‌کیوام هر دو مقادیر زیادی آب نمک را زیر یک نمکزار در صحرای شمالی شیلی پمپ و آن را در حوضچه‌های تبخیر غول‌پیکر برای یک سال یا بیشتر ذخیره می‌کنند کنسانتره به دست آمده در کارخانه‌های مجاور به کربنات لیتیوم و هیدروکسید تبدیل شده و به باتری سازان چینی و کره‌ای ارسال می‌شود.
این صنعت به همان اندازه که سودآور است در طی فرآیند آن از آب شیرین، مواد شیمیایی و انرژی بسیار کمتری نسبت به استخراج سنگ سخت معدنی استفاده می‌کند. اما تکنیک تبخیر خورشیدی به این معنی است که میلیاردها لیتر آب نمک در یکی از خشکترین مکان‌های روی زمین استخراج و سپس تبخیر می‌شود که برخی معتقدند تهدیدی برای «حیات وحش» از جمله فلامینگوهای صورتی است که در زیستگاه‌های شبیه به مریخ زندگی می‌کنند.
در این رابطه فشارها برای حرکت به سمت یک فرآیند انتخابی یا مستقیم معدنی وجود دارد که به معنای تبخیر بسیار کمتر و احتمالا استخراج و سود کمتر است، افزایش یافته است.
در حالی که شیلی و استرالیا بخش اعظم عرضه جهانی معادن لیتیوم را به خود اختصاص داده‌اند، چین بیش از نیمی از کل ظرفیت پالایش این ماده معدنی را در اختیار دارد.
نگرانی‌های فزاینده‌ای در مورد تسلط این کشور آسیایی بر ظرفیت پالایش و تولید مواد وجود دارد چرا که اتکای به چین اکنون به عنوان یک آسیب پذیری در میان تنش‌های تجاری و سیاسی که باعث بازنگری در خطوط عرضه جهانی شده، شناخته می‌شود.
چین کم‌هزینه‌ترین کشور برای فرآوری لیتیوم به شمار می‌رود چرا که هزینه‌های ساخت و ساز در این کشور پایین‌تر است، این در حالی است که هزینه ساخت ظرفیت فرآوری در استرالیا و ایالات متحده دو برابر بیش از هزینه صرف شده در چین است در حالی که آمریکای جنوبی جایی در میان این دو جایگاه قرار دارد.
اورسولا فون در لاین رییس کمیسیون اروپا سال گذشته پیش‌بینی کرده بود که کالاهایی مانند لیتیوم و عناصر نادر خاکی به زودی اهمیتی بیش از نفت و گاز خواهند یافت.
او به این پیش‌بینی اشاره کرده بود که تنها در اتحادیه اروپا تقاضا برای عناصر نادر خاکی – که در بسیاری از اقلام از موتورهای الکتریکی گرفته تا توربین‌های بادی و وسایل الکترونیکی قابل حمل استفاده می‌شوند – تا سال ۲۰۳۰ پنج برابر افزایش خواهد یافت.