رشد ۶۷ درصدی صادرات فولاد خوزستان در اوج بحران انرژی

به گزارش معدن‌نیوز، در یکی از سخت‌ترین تابستان‌های صنعت فولاد، شرکت فولاد خوزستان با وجود محدودیت‌های شدید انرژی و چالش‌های صادراتی، نه‌تنها تولید را متوقف نکرد بلکه با مدیریت هوشمندانه و همدلی کارکنان، موفق به ثبت رشد ۶۷ درصدی در صادرات و حفظ جایگاه نخست در بورس کالا شد.

تابستان ۱۴۰۴ برای بیشتر صنایع ایران با قطع برق، فشارهای سیاستی و محدودیت‌های صادراتی معنا شد؛ اما برای فولاد خوزستان، این فصل به آزمون مقاومت بدل شد. در هنگامه‌ای که بسیاری از تولیدکنندگان با افت ظرفیت یا توقف خطوط مواجه بودند، فولاد خوزستان توانست تولید مستمر، تأمین بازار داخلی و تداوم صادرات را هم‌زمان پیش ببرد.

آمارهایی که معنای مقاومت دارند

در بازار داخلی، فولاد خوزستان بیشترین حجم تقاضا در بورس کالا را به خود اختصاص داد و به‌رغم افزایش هزینه‌ها، محصول خود را بالاتر از میانگین بازار به فروش رساند؛ نشانه‌ای از اعتماد پایدار خریداران داخلی.

در عرصه صادرات نیز، با وجود محدودیت‌های حمل‌ونقل و دسترسی ارزی، موفق شد رشد ۶۷ درصدی صادرات را ثبت کند – عددی که در تراز بازرگانی کشور، وزنی معادل فلز زرد دارد.

از برنامه‌ریزی تا خوداتکایی انرژی

در ماه‌هایی که برق، بی‌هشدار می‌آمد و می‌رفت، مدیریت فولاد خوزستان به‌جای گلایه، مسیر خودتامینی و هوشمندسازی مصرف انرژی را پیش گرفت. تنظیم فرآیندها، رصد لحظه‌ای بار مصرفی، و طراحی الگوهای جدید تولید، سبب شد که کارخانه در اوج تابستان نیز توقف قابل‌توجهی را تجربه نکند.

سرمایه‌ی واقعی: همدلی

در فولاد خوزستان، آنچه بیش از فناوری اهمیت دارد، سرمایه انسانی و روحیه جمعی است. همدلی میان مدیر و کارگر، مهندس و تکنسین، نیروهای فروش و تأمین انرژی به کارخانه جان تازه‌ای بخشید. این همراهی، معنای جدیدی به واژه «تاب‌آوری صنعتی» داد. در چنین فضایی، گرمای کوره‌ها فقط فولاد نمی‌سازد؛ رفاقت و اعتبار هم شکل می‌گیرند.

بیش از ستایش؛ ثبت یک واقعیت

این یادداشت قصد ستایش ندارد. کار رسانه روایت واقعیت است، نه تبلیغ.

اما واقعیتی که در خوزستان دیده می‌شود، گواهی است بر اینکه در ایران هنوز هم می‌شود کارخانه‌ای را با درایت، برنامه و همدلی اداره کرد. هنوز می‌شود زیر فشار تحریم و بی‌برقی، تولید و صادرات کرد. هنوز می‌شود در اهواز چراغی را روشن نگه داشت؛ چراغی که شاید در تابلوی بورس دیده نشود، اما در چشم کارگری که با دستان سیاه از غبار و گرما، ستون اقتصاد جنوب‌غرب کشور را نگه داشته، می‌درخشد.